چگونگی اثرگذاری تصویرسازی
تصویرسازی ذهنی سیستم عصبی را فعال می‌کند. مغز همان مسیرهای اجرای واقعی را استفاده می‌کند. این کار مسیرهای عصبی مهارت‌ها را تقویت می‌نماید. کیفیت تکنیک‌ها از این طریق بهبود می‌یابد. هماهنگی عصبی-عضلانی بهتر می‌شود. برای اصلاح خطاهای تکنیکی بسیار مفید است. تحقیقات نشان داده ۳۰ درصد بهبود عملکرد ایجاد می‌کند. مغز قبل از اجرای واقعی بهینه‌سازی می‌کند.

انواع روش‌های تصویرسازی
تصویرسازی درونی از دید خود فرد است. تصویرسازی بیرونی مانند تماشاگر است. تصویرسازی حسی تمام احساسات را درگیر می‌کند. نوع فرایندی بر مراحل اجرا تمرکز دارد. نوع نتیجه‌گرا بر هدف نهایی متمرکز است. ترکیب این روش‌ها بهترین نتیجه را دارد. دوندگان حرفه‌ای از ترکیب استفاده می‌کنند. انتخاب روش به نیازهای فرد بستگی دارد.

برنامه‌ریزی زمانی تصویرسازی
بهترین زمان قبل از خواب و پس از بیداری است. روزانه ۱۰-۱۵ دقیقه کافی است. ۳-۵ جلسه در هفته لازم است. قبل از تمرین ذهن را آماده می‌کند. بعد از تمرین یادگیری را تثبیت می‌نماید. در زمان آسیب‌دیدگی مفید است. قبل از مسابقه اضطراب را کاهش می‌دهد. برنامه منظم مانند تمرین فیزیکی ضروری است.

ترکیب با تمرین بدنی
تصویرسازی جایگزین تمرین نیست. ابتدا تمرین فیزیکی سپس ذهنی انجام شود. مشاهده ویدیوهای آموزشی کمک می‌کند. جزئیات باید دقیقاً مانند تمرین باشد. ۵ دقیقه پس از تمرین فیزیکی مناسب است. انقباض ملایم عضلات اثر را افزایش می‌دهد. این ترکیب یادگیری را تسریع می‌کند. پیشرفت با این روش سریع‌تر است.

فواید روانی تصویرسازی
اعتماد به نفس را افزایش می‌دهد. ترس از شکست را کم می‌کند. بر موانع ذهنی غلبه می‌کند. اضطراب مسابقه را کاهش می‌دهد. آمادگی ذهنی برای شرایط سخت ایجاد می‌کند. تحمل درد و خستگی را بهبود می‌بخشد. انگیزه تمرین را افزایش می‌دهد. لذت دویدن را بیشتر می‌کند.