۱. تسلط بر تنفس دیافراگمی
تنفس عمیق شکمی اساس دویدن مؤثر است. این تکنیک با فعال کردن دیافراگم انجام می‌شود. برای یادگیری، به پشت دراز بکشید و کتابی روی شکم قرار دهید. با دم عمیق، کتاب باید بالا بیاید. روزانه این تمرین را انجام دهید. در حین دویدن، تنفس سطحی باعث خستگی می‌شود. تنفس دیافراگمی اکسیژن‌رسانی را بهبود می‌بخشد. با تمرین مداوم، این روش طبیعی خواهد شد.

۲. هماهنگی ریتم تنفس و گام‌ها
الگوی تنفس باید با قدم‌ها هماهنگ باشد. برای سرعت متوسط، الگوی ۳:۲ مناسب است. در سرعت بالا به ۲:۱ تغییر دهید. این هماهنگی فشار را کاهش می‌دهد. ابتدا با سرعت کم تمرین کنید. به مرور این ریتم خودکار می‌شود. تغییر الگو با تغییر سرعت مهم است. این تکنیک از مشکلات تنفسی جلوگیری می‌کند.

۳. انتخاب روش تنفس مناسب
تنفس بینی برای دویدن ملایم ایده‌آل است. در سرعت بالا، تنفس دهانی ضروری می‌شود. ترکیب دم بینی و بازدم دهانی مفید است. در هوای سرد، تنفس بینی بهتر است. با افزایش شدت، به تنفس دهانی بروید. این انتقال باید تدریجی باشد. روش صحیح تنفس عملکرد را بهبود می‌بخشد.

۴. تطبیق تنفس با مسیر
در سربالایی، تنفس سریع‌تر می‌شود. گام‌های کوتاه و بازدم کامل مهم است. در سراشیبی از فرصت بازیابی استفاده کنید. تنفس عمیق در سراشیبی مفید است. تطبیق تنفس با مسیر حیاتی است. در مسیر ناهموار، تنفس شکمی کمک می‌کند. این مهارت با تمرین بهتر می‌شود.

۵. تقویت سیستم تنفسی
تمرینات ویژه ظرفیت تنفسی را افزایش می‌دهد. شنا ورزشی عالی برای این منظور است. تمرینات اینتروال با تنفس کنترل شده مفیدند. یوگا انعطاف‌پذیری تنفسی را بهبود می‌بخشد. دستگاه‌های مقاومت تنفسی نیز کمک می‌کنند. هفته‌ای ۲-۳ بار این تمرینات را انجام دهید. پیشرفت در تنفس دویدن محسوس خواهد بود.